در دوستى و دشمنى

260.وَ قَالَ (علیه السلام) :أَحْبِبْ حَبِیبَكَ هَوْناً مَا عَسَى أَنْ يَكُونَ بَغِیضَكَ يَوْماً مَا وَ أَبْغِضْ بَغِیضَكَ هَوْناً مَا عَسَى أَنْ يَكُونَ حَبِیبَكَ يَوْماً مَا .

 امام علیه السّلام (در دوستى و دشمنى) فرموده است : 1-دوست خود را دوست دار به اندازه اى كه تجاوز در آن نباشد (او را بر همه اسرار آگاه مساز) شاید روزى از روزها دشمنت گردد (و پشیمان شوى) 2-  و دشمنت را دشمن دار از روى میانه روى (پرده درى مكن) شاید روزى از روزها دوستت گردد (و شرمنده و افسرده شوى).